طرح کاهش سن و وزن کشتار مرغ، نه تنها برای مصرف کنندگان داخلی به صرفه است، بلکه تسهیل روند صادرات را نیز به همراه خواهد داشت. اگرچه طرح کاهش سن و وزن کشتار مرغ از آذر ماه سال گذشته به طور جدی کلید خورد، اما بعد از افزایش قیمت جوجه یک روزه اجرای طرح از متن به حاشیه رفت. زیرا بیشتر مرغدارها تصور می کردند که بالا رفتن نرخ جوجه را باید با افزایش وزن در محصول نهایی جبران کنند. به عبارتی مرغدارها وزن بالای مرغ هنگام کشتار را راه نجاتی برای فرار از هزینه بالای نهاده اصلی قلمداد می کردند. این در حالی است که سهم قیمت جوجه در نرخ تمام شده محصول زیر 15 درصد برآورد می شود و نقش اصلی در هزینه ها را خوراک مصرفی بر عهده دارد.
با اجرای طرح کاهش سن و وزن کشتار مزایایی نصیب مرغدار می شود که از فروش مرغ با وزن بالا به صرفه تر خواهد بود. طبق تحقیقات صورت گرفته توسط کارشناسان، بین ضریب تبدیل خوراک مصرفی و سن گله رابطه مستقیم برقرار است. به طوری که در 35 روزگی اگر این عدد 1.7 واحد باشد در 49 روزگی به بالای 2 خواهد رسید: بنابراین شاخص ضریب تبدیل می تواند ارزیابی قابل تاملی از چگونگی تبدیل هر کیلوگرم خوراک به گوشت را به نمایش بگذارد. به عنوان مثال وقتی ضریب تبدیل از 2.07 به 1.85 می رسد، مصرف دان برای تولید حدود دو هزار تن گوشت مرغ حدود 600 هزار تن کاهش خواهد یافت. بنابراین با توجه به میزان تولید گوشت مرغ در کشور، صرفه جویی حدود 760 میلیارد تومانی در هر سال اتفاق خواهد افتاد. این در حالی است که میزان تلفات در 35 روزگی کمتر از چهار درصد و برای 49 روزگی حدود 6.5 درصد برآورد شده است. گذشته از این ها احتمال درگیر شدن گله به انواع بیماری ها با کم شدن دوره پرورش کاهش یافته و درصد بیماری هایی نظیر آسیت، سندرم مرگ ناگهانی و انواع بیماریهای متابولیکی که در سنین بالا شایع است، افت چشمگیری خواهد داشت.
بررسی های انجام شده توسط محققان مجارستانی نشان می دهد که با فرض در نظر گرفتن 16 روز فاصله جوجه ریزی میزان سود در سنین مختلف، متفاوت است.
به عنوان مثال کشتار در سن 35 روزگی به ازای هر متر مربع در سال حدود شش یورو نصیب مرغدار می کند و در سن 49 روزگی این عدد به کمتر از 2.5 یورو کاهش می یابد، این در حالی است که کشتار در سن 42 روزگی بیشترین سود و به عبارتی 10 یورو را در پی خواهد داشت.
امکان جوجه ریزی بیشتر در واحد سطح و افزایش بهره وری، رونق واحدهای تولیدکننده جوجه یک روزه و مهم تر از همه نزدیک شدن صنعت طیور به استانداردهای جهانی از دیگر مزایای اجرای طرح کاهش سن و وزن کشتار است.
از زاویه بازار، کاهش سن و وزن کشتار کیفیت گوشت تولیدی را به مراتب افزایش داده و چربی و ضایعات کمتری را به همراه دارد: بنابراین درصد کمتری از پولی که مصرف کننده برای خرید مرغ می پردازد، هدر می رود. ضمن این که افزایش ماندگاری لاشه در سردخانه، ذخیره سازی را تسهیل کرده و امکان صادرات را دو چندان می کند.
طبق آخرین تحقیقات به عمل آمده توسط محققان داخلی و خارجی، به نظر می رسد بهترین سن برای کشتار مرغ بین 37 تا 42 روزگی باشد. این در حالی است که میانگین سن کشتار در واحدهای ایران بین 45 تا 48 روز برآورد می شو. این امر نه تنها افزایش هزینه های خوراک و هزینه های جانبی را بالا می برد، بلکه کیفیت گوشت را نیز پایین آورده و توان رقابت در بازارهای جهانی برای صادرات مرغ را صلب میکند.
منبع: ماهنامه اطلاعات مرغداری و دامپروری، شماره 59، شهریور 96. به نقل از مجله ایانا