دان آغازین (استارتر):
پس از گذشت یک هفته از سن جوجه گوشتی، نیاز آن به بسیاری از مواد مغذی کاهش یافته و بنابراین نیازمند مصرفی خوراکی متناسب با نیاز خود می باشد. دان آغازین با تامین احتیاجات جوجه در این مرحله زمانی و با سایز دانه بندی متناسب با وزن جوجه، رشد و عملکرد بهینهای را برای جوجه تضمین خواهد کرد.
میان دان (گرور):
با عبور از مرحله آغازین دوره پرورش و افزایش وزن جوجه گوشتی، همزمان با نیاز جوجه به مصرف دان با سایز بزرگتر، نیاز به انرژی بالاتر رفته و برخلاف آن احتیاج به پروتئین، اسیدآمینه ها، مواد معدنی پرنیاز و ویتامین ها کاهش می یابد.تامین این احتیاجات در این دوره سنی، بر عهده میاندان می باشد. فرمول میاندان باید دارای آنالیز و فرمولاسیون خاصی باشد که در ادامه دوره پرورش علاوه بر ایجاد عملکرد مطلوب، مانع از بروز بیماریهای متابولیک گردد.
پس دان 1 (فینیشر 1):
از آن جا که بازار ایران وزن مرغ سنگین تر را بیشتر می پسندد، دوره پرورش باید طولانی تر در نظر گرفته شود. بنابراین، پس از پایان مصرف میاندان، نیازمند فرمولاسیون دو مرحله خوراک برای تامین نیازهای مرغ با حداقل قیمت تمام شده هستیم. بدین منظور مرحله پایانی دوره پرورش مرغ گوشتی، به دو مرحله پس دان 1 و 2 تقسیم گردیده است. پس دان 1 دارای آنالیزی بین میاندان و پس دان 2 می باشد.
پس دان 2 (فینیشر 2):
در آخرین مرحله دوره پرورش، پس دان 2 که دارای بزرگترین سایز پلت را در مقایسه با دان های مراحل قبل دارد، وظیفه تامین نیازهای تغذیه ای مرغ را برعهده دارد. مصرف این دان تا زمان کشتار ادامه خواهد داشت.