تمایل به استفاده از لانه در تولید تجاری تخم مرغ بدون قفس،تقریبا هنوز در آمریکای شمالی جدید است. این سیستم ها به صورت موفقیت آمیزی در اروپا در طول سالهای زیاد مورد استفاده قرار گرفته است و در این تجربه ها،طراحی ها در بیشتر اوقات برای بهبود رفتار طبیعی پرندگان و افزایش تولید ارتقا پیدا کرده است.
به ما اجازه دهید که خاستگاه لانه های مدرن را جستجو کنیم و اینکه چگونه امروزه تولید کنندگان تخم مرغ می توانند از سیستم های موجود سود ببرند که تا حد امکان از آزمون و خطاهای صنایع پیشگام در چندین دهه اخیر ساخته شده بودند.
پیشرفت طراحی لانه
طراحی لانه های تجاری را می تواندر سال 1980 در سوئیس جستجو کرد. توسعه دهندگان آنجا استفاده از لانه هایی با استراحتگاه های جداگانه را آغاز کردند که روی دیوار قرار داشتند با محوطه ای که پرندگان می توانستند از آنجا به داخل بپرند. این نوع سیستم منجر به نرخ بالایی از تخم مرغ های روی بستر (حدود4%) گردید، اما تراکم پرندگان به اندازه کافی پایین بود که کارگرها بتوانند به آسانی و به سرعت تخم مرغ ها را جمع آوری کنند.در حقیقت هر سالن به صورت نمونه 600 تا 6000 پرنده داشت.بالاخره در سال 1980 توسعه دهندگان در هلند شروع به آزمایش این سیستم در یک مقیاس بالاتر با قرار دادن 20 تا 25000 پرنده در هر سالن با یک تراکم پرنده بالاتر، کردند. متاسفانه نگهداری پرندگان بیشتر در سالن منجر به تخم مرغ های روی بستر بیشتر، تقریبا حدود 10-6 درصد شد. افزایش تخم مرغ های روی بستر نه تنها به زمان بیشتری برای جمع آوری دستی نیاز داشت، بلکه تراکم بالای پرنده، راه رفتن کارگرها در سالن برای جمع آوری تخم مرغ ها را دشوارتر ساخت. این دستاورد به خاطر ناراحتی کارگران،نیاز به کارگران بسیار زیاد و کاهش درصد تخم مرغ های گرید Aمشخص شد که زیاد عملی نیست.این تلاش های اولیه در زمینه تولید تجاری تخم مرغ های خارج از قفس،نوآوری برای خلق یک سیستم بهتر که سلامت و تولید پرنده را بهبود می بخشید را تشویق کرد. یک پیشرو در زمینه صنعت به نام پیتر وان اگت دریافت که قرار دادن آب در مقابل لانه ها عملکرد را بهبود می بخشد، به خاطر اینکه به پرنده ها اجازه می دهد که لانه ها را راحت تر پیدا کنند. چون پرندگان درست بعد از خوردن خوراک که تمایل به نوشیدن آب دارند و در همان قالب زمانی تمایل دارند تخم شان را بگذارند، تخم مرغ های روی بستر کمتر بود.از طرف دیگر ویژگیهای دیگری که در این سیستم تعبیه شده بودند به پرندگان اجازه میداد به راحتی به بالا یا پایین حرکت کنند. پرندگان در این محیط ارتقا پیدا کردند و بنابراین عصر تاریخی آشیانه های چند طبقه ای مدرن آغاز شد که به نوع اروپایی یا آشیانه های باز شهرت پیدا کردند.امروزه آشیانه های چند طبقه ای نظیر چور تایم وایک شامل سه طبقه اصلی هستند یک طبقه پایینی که به پرنده اجازه می دهد که در اطراف حرکت کند، نوک بزند و با بستر بازی کند.طبقهلانه های جداگانه با آب که پرنده را برای تخم گذاری در آنجا تحریک می کند و یک طبقه بالایی با چوب خواب که مکانی ایده آل برای خواب را فراهم می سازد.در این نوع از سیستم، پرندگان تمایل دارند که به طور طبیعی پخش شوند که به حذف نقاط گرم در سالن کمک می کند.انواع لانه های چند منظوره با طبقات مختلف که در دسترس هستند، با نیازهای گوناگون پرندگان نظیر خوردن، آشامیدن و تخم گذاری به همان خوبی رفتار طبیعی پرندگان مثل خاکبازی و استراحت تطابق پیدا کرده اند. این آشیانه ها یک محیط کاملاً بهداشتی را فراهم می کنند که به پرنده کمک می کند که رشد کند و کارگران مورد نیاز برای نظافت سالن ها را به حداقل می رسانند.بعلاوه کیفیت تخم مرغ ها در بهترین حالت است، زیرا لانه ها و تخم مرغ ها در این سیستم تمیزتر نگه داشته می شوند.بنابراین توسعه دهندگان اغلب قادرند، تخم مرغ های با گرید A بیشتری به ازای هر لانه به دست آورند.
سیستم های ترکیبی
آشیانه های چند طبقه ای به هرحال پایان زنجیره تحول نبودند.در اوایل سال 2000،گروهی طراحی یک سیستم جدید برای ارتقا آشیانه های چند طبقه ای را ادامه دادند. نتیجه کار آن ها به صورت قفس های ارتقا یافته بدون درب بود. این ترکیب با چندین هدف در ذهن پیشرفته شده بود.
- کاهش اهمیت پرورش پولت
- تراکم بیشتر پرندگان در اولین هفته های بعد از ورود به آشیانه
- به حداقل رساندن تحرک برای کاهش مصرف خوراک
- کاهش نیازهای مدیریتی
متاسفانه فرضیه مدنظر آشیانه های ترکیبی به خوبی طراحی اش میسر نشد و توانایی کاهش مصرف خوراک حدود 1% تنها هدف میسر شده بود.از طرف دیگر توسعه دهندگان دریافتند که پرورش پولت یک اصل مهم در این سیستم است. سرانجام، تراکم پرندگان منجر به فراموشی بسیار از اهداف مربوط به پرورش آنها شد و به مشکلات مربوط به تهویه منجر شد.به علاوه سیستم های ترکیبی عملاً میزان مدیریت مورد نیاز در سالن را افزایش می داد به خاطر اینکه پرندگان خودشان را به طور طبیعی در این نوع سیستم پخش نمی کردند.
در حالی که لانه های ترکیبی امروزه هنوز هم در دسترس هستند، آنها سهم بازار را در برابر لانه های چند طبقه ای از دست دادند. در حقیقت توسعه دهندگان اروپایی تقریبا به طور کامل استفاده از آنها را متوقف کردند، نه تنها به خاطر اینکه عملکرد ضعیفی داشتند بلکه به خاطر اینکه این راه حل ها هنوز در نظر عموم به عنوان سیستم های قفسی در نظر گرفته می شوند.
تمایل به سیستم های بدون قفس ادامه خواهد یافت به خاطر اینکه تقاضا از طرف مصرف کنندگان رو به افزایش است و بنابراین طراحی لانه ها بهبود خواهد یافت.
همچنین لانه های چندطبقه ای اثبات کرده اند که بیشترین ارتباط را با زنجیره تکاملی سیستم هایی که با امکانات بدون قفس فعالیت می کنند، دارند.آنها در طول سالها آزمایش در مشاهده رفتار طبیعی پرندگان تکامل پیدا کردند و از طریق بازگشت قوی سرمایه و سلامت گله ها به اثبات رسیده اند.
